De valkuil van geven

De valkuil van geven: waarom zorgen voor anderen niet ten koste mag gaan van jezelf

“Wie ervoor kiest er veel voor anderen te zijn, is er vaak te weinig voor zichzelf.” Deze krachtige uitspraak raakt de kern van een diepgeworteld patroon dat veel ouders herkennen. Je bent er altijd voor je kind, probeert te zorgen, te helpen, te ondersteunen – maar ergens onderweg verlies je jezelf. Hoe komt dat? En hoe vind je de balans tussen geven aan je kind en zorgen voor jezelf?

De onzichtbare last van onvoorwaardelijk geven

Ouders willen het beste voor hun kinderen. Maar soms gaat die toewijding zo ver dat je eigen behoeften structureel op de achtergrond raken. Dit leidt tot uitputting, frustratie en soms zelfs tot een gevoel van leegte. Wanneer je jezelf voortdurend opoffert, geef je niet alleen te veel, maar leer je je kind onbewust ook dat zelfzorg minder belangrijk is.

Maar waarom gebeurt dit? Waarom is het zo moeilijk om grenzen te stellen en jezelf net zo serieus te nemen als je gezin? Dit patroon kan verschillende oorzaken hebben, waarvan sommige diep in je systeem geworteld zijn.

De systemische achtergrond van geven

Binnen het systemisch werk kijken we naar de diepere dynamieken binnen families. Vaak is overmatig geven een teken van een onbewuste loyaliteit aan het familiesysteem. Misschien heb je als kind geleerd dat je waarde afhangt van hoeveel je voor anderen doet. Misschien voelde je je vroeger alleen gezien als je behulpzaam was.

Mogelijke systemische oorzaken voor deze disbalans:

• Je voelt je pas waardevol als je veel geeft. Als je in je jeugd liefde en erkenning kreeg door te zorgen voor anderen, kan dit patroon zich voortzetten in je ouderschap.
• Je hebt (onbewust) de rol van verzorger op je genomen. Misschien nam je als kind verantwoordelijkheid die eigenlijk bij volwassenen hoorde. Dit kan ervoor zorgen dat je nu nog steeds moeite hebt om los te laten.
• Je bent bang om egoïstisch te zijn. Veel ouders worstelen met schuldgevoelens als ze hun eigen behoeften vooropstellen.
• Je draagt lasten die niet van jou zijn. Soms nemen we emotionele lasten over van onze ouders of grootouders, zonder dat we ons daar bewust van zijn. Dit kan ervoor zorgen dat we altijd blijven geven, uit een diepgeworteld gevoel van plicht of schuld.

De sleutel tot balans: jezelf geven wat je ook aan je kind gunt

Bewustwording is de eerste stap. Vraag jezelf eens af:

• Wat maakt dat ik mezelf altijd op de tweede plaats zet?
• Hoe zou het voor mijn kind zijn als ik beter voor mezelf zorg?
• Welke overtuigingen over geven en ontvangen heb ik van huis uit meegekregen?

Door hierop te reflecteren, kun je ontdekken waar jouw patronen vandaan komen en leren hoe je beter voor jezelf kunt zorgen. Want pas wanneer jij in balans bent, kun je je kind vanuit rust en kracht begeleiden.

Ontdek de diepere boodschap achter jouw patronen

Wil je meer inzicht krijgen in de onbewuste dynamieken achter jouw ouderschap? Op 16 april organiseer ik met @Rudy van der Noord een unieke workshop waarin we systemisch werk en kindertekentaal combineren. Samen onderzoeken we hoe jouw familiedynamiek doorwerkt in je ouderschap en hoe je de balans kunt herstellen.

Ben je benieuwd wat jouw kind (en jouw eigen innerlijke kind) je probeert te vertellen? Meld je dan aan en ontdek hoe je zowel voor je kind als voor jezelf kunt zorgen.